Türk olmanın Cezayir keyfi

Piri Reis Arşt.Gemisi ile Cezayir'deyiz. Üniversiteleriyle denizde müşterek çalışmalarımız var. O sıralar bizden bir arkadaş (Şükran Cirik), orada hocalık yapıyor. Boş bir günümüzde Şükran; "Abi gel seni gezdireyim" dedi. Arabasına bindik, limandan ayrıldık. Şehrin en büyük meydanına geldik. Hatırladığım kadarıyla meydana 5 yol açılıyor. Kalabalık... Meydanın tam ortasında trafik polisi kan ter içinde vasıtalara dur-geç işaretleriyle hakim olmaya çalışıyor... Meydana girdik. Polisin yanında durduk. Adam kızar gibi oldu. "Kimsiniz ne halt ediyorsunuz?" mu dedi ne! Şükran Türk olduğumuzu, beşon dakika için park edecek yer aradığımızı söyledi Fransızca. Adamın gözleri parladı. "Türkmüsünüz?". "Türküz". "O halde" dedi, "ben daha iki saat burdayım. Gidin işinizi görün,iki saatten önce dönün". İkimiz de şaşırmıştık... Çok ama çok keyilenmiştim.

Cezayirlilerin Fransa'ya karşı verdiği bağımsızlık mücadelesinde, neredeyse bütün gençler öldürülmüştü. Şehidin cebinden Türk bayrağıyla Atatürk'ün resmi çıkıyordu. 1950 li yıllardı. Ve biz bu konuda oyumuzu Fransa lehine kullanmıştık...

Yer yüzünde iki ülke var ki hala türkler sevilir. Cezayir ve Pakistan. Türk olarak mutlu olmak istiyorsan, ve tabii imkanların elveriyorsa bir uğra...